نویسنده: علی نمازی
بسم رب الشهدا و الصدیقین
الذی خلق فسوی(سوره مبارکه اعلی آیه 2)
۱. پروردگاری که اجزای عالم را از عدم(هیچ) به وجود آورد، هر یک را در جایی که باید باشد قرار داد و سپس به کمال رساند.
۲. خلقت هر چیزی به معنای گردآوری اجزای آن است و تعادلش به معنای روی هم نهادن اجزای آن به طوری که هر جزئی در جایی قرار گیرد که مکانی بهتر از آن برایش تصور نشود؛ برای مثال در مورد کرات آسمانی، کره زمین در مدار سوم قرار دارد در حالی که اگر به خورشید نزدیک تر بود و یا بالعکس برای انسان قابل سکونت نبود، در مورد خود انسان نیز هر عضو در جایی قرار گرفته که بهتر از آن تصور نمی شود.
بر اساس گزاره های بالا می توان به طور کامل مشاهده کرد که هر آنچه خداوند سبحان آن را آفریده و به کمال رسانده، مانند: اکسیژن که کمال آن قابل تنفس بودن برای انسان است، و یا درخت، حیوانات و هر چیز دیگر کمالشان در آن است که انسان به هدف نهایی خود که تقرب به خداوند است برسد.
بنابراین همانطور که در آیه ۱۴ سوره مؤمنون مشهود است، (فَتَبارَکَ اللَّهُ أَحْسَنُ الْخالِقِین) انسان بهترین مخلوق خداوند است و هیچ گاه نباید هدف نهایی خودش را فراموش بکند.
🌸اللهم عجل لولیک الفرج 🌸
